خواص دارو:
مفرّح و منوّم؛ رافع سودا؛ نافع براى تپش قلب، اختلاج قلب، گرفتگى عروق قلب، سوء مزاج سوداوى قلب، درد قفسه سینه، توحّش، مالیخولیا، اضطراب، و هزال سوداوى.
اجزاى دارو:
گل گاوزبان (۳/ ۲ واحد)؛ گل بنفشه (۰۴/ ۱ واحد)؛ بادرنجبویه، هلیله سیاه، افتیمون، بسفایج، اسطوخودوس (مکد ۷/ ۰ واحد)؛ شکر سرخ (۲۰ واحد)؛ گلاب (۴۵ واحد).
شیوه ساخت دارو:
دستور ساخت شربت: بجز افتیمون، سایر اجزا را یک شبانه روز در گلاب و آب خیسانده بعد بجوشانند تا مایع نصف شود. سپس، آن را صاف کرده شکر بدان اضافه کنند و با حرارت ملایم بجوشانند تا قوام آید. آنگاه، افتیمون را در کیسهاى ریخته و داخل ظرف بگذارند تا همراه سایر ادویه دو تا سه جوش بخورد. بعد، آن را خارج کنند. دارو را تا گرم است در ظرف شیشهاى ریخته و در آن را ببندند تا به آرامى سرد شود.
دستور ساخت کپسول: بجز افتیمون، همه اجزا را با هم پودر کنند. افتیمون را جدا پودر کرده و آن را یک شبانه روز در گلاب بخیسانند. سپس، بقیه ادویه پودر شده را با آن مخلوط نموده و خشک کنند و در کپسول نمایند. (توجه: مقدار افتیمون در ساخت کپسول نصف مقدار آن در شربت است).
زمان و مقدار مصرف:
براى شربت: هر ۸ ساعت، ۲ قاشق غذاخورى از شربت را در آب (یا آب سیب) حل کنند و میل نمایند.
براى کپسول: هر ۸ الى ۱۲ ساعت دو عدد کپسول با آب یا آب سیب میل شود.
(بهتر است این دارو صبحها در حالت ناشتا، ظهرها پیش از صرف ناهار، و شبها در موقع خواب میل شود).
ملاحظات مصرف:
– این دارو به سبب دفع سودا موجب افزایش خواب شده و در درازمدت مىتواند موجب افزایش وزن شود.
– میان مصرف این دارو و داروهاى شیمیایى لااقل باید یک ساعت فاصله باشد.
– به سبب وجود شکر سرخ در دارو، باید در افراد دیابتى با احتیاط مصرف شود.
منبع: کتاب دارونامه طوبا (گزیده داروهای مجرب پزشکی ایرانی)
پدید آورنده: استاد اسماعیل ناظم