آب آوردگی شكم (ضیایی) [1]
= ماء الاصفر = الحبن= تجمع مایع اضافی شبه سروزی بین صفاق و دیافراگم
درمان در طب جدید: همان رویه رازی را دارند، یعنی بین پرده صفاق و دیافراگم، سونت می گذارند و مایع سروزی مانند را تخلیه می كنند.
درمان در طب گیاهی: 1ـ گل اسطوخدوس 2ـ افتیمون 3ـ چای سیاه دانه، سیاه دانه با عسل، ماساژ با روغن آن. ولی بهترین دارو سه چیز است: 1ـ خوردن دمكرده یا جوشانده ریشه كاسنی (صبح و عصر)، 2ـ جوشانده برگ بارهنگ (وسط روز و شب)، 3ـ در شبانه روز یكبار به مقدار 06/0 تا 20/0 گرم از گرد میوه خشك شده حنظل (هندوانه ابوجهل) مصرف شود [به شرطی كه بیمار ورم معده نداشته باشد و همچنین حامله نباشد]
تذكر: روایات شیعه عللی را برای آب آوردگی شكم ذكر فرموده: 1ـ ایستاده شلوار پوشیدن، 2ـ در شب ایستاده آب خوردن، 3ـ بلافاصله بعد از حمام آب خوردن، 4ـ خون خوردن
آب آوردن شکم (تبریزیان) [2]
طریفل خشک کن است و آب های بدن را خشک می کند – مرکب 1 – سنای مکی اسهال می آورد و از بدن دفع می کند. باید منشأ آب شناسایی و اصلاح شود از قلب یا سیروز کبدی یا کم کاری کلیه و ... باشد. باید اصلاح شود.
[1] نسخه های مورد تایید استاد...
[2] کتاب و سخنرانی های استاد – نحوه مصرف داروها در جلد 1 آمده.
منبع: کتاب نسخه های معصومین و بزرگان طب اسلامی ایرانی - بیماری های گوارشی (نویسنده: رضا میرزایی )
اولین نفر باشید که دیدگاهش را می نویسد !
دیدگاه شما برای ما مهم است.