*** این دارو منسوب به امام جعفر صادق علیه السلام است ***
خواص دارو:
رافع ترشى و نفخ معده، پوکى استخوان، سستى و ترهل بدن؛ دافع بلغم موجود در اعضا به ویژه معده و کبد (به تحلیل و تعریق).
اجزاى دارو:
آویشن، سیاهدانه، مصطکى (یا سقز)، زنیان (مکد ۱ واحد)؛ عسل کفگرفته (۱۲ واحد).
شیوه ساخت دارو:
مصطکى یا سقز را منجمد کنند. سایر اجزا را جداجدا کوبیده مخلوط کنند و براى دومین بار به همراه مصطکى بکوبند و بسایند. عسل را در حمام ماریه تا نزدیک نقطه جوش رسانند و اجزاى ساییده را به آن اضافه کنند و آن قدر هم بزنند تا خمیرى یکنواخت به دست آید. پس از آن، دارو را در ظرف شیشهاى یا لعابى ریخته و به مدت ۴۰ روز در انکوباتور در دماى ۳۵ درجه نگهدارى کنند.
زمان و مقدار مصرف:
نیم ساعت پیش از صبحانه و شب هنگام خواب، یک قاشق چای خورى از دارو با آب میل شود. در صورت نیاز، مىتوان بعد از هر وعده غذا از آن استفاده کرد.
ملاحظات مصرف:
خوردن دارو پیش از غذا موجب کم اشتهایى شده و پس از غذا به فرایند هضم کمک مى رساند. این دارو در افراد لاغر اندام ممکن است یبوست ایجاد کند که در این صورت بهتر است از گل قند استفاده کنند.
منبع: کتاب دارونامه طوبا (گزیده داروهای مجرب پزشکی ایرانی)
پدید آورنده: استاد اسماعیل ناظم