امام صادق علیه السلام اینگونه سوال شد: که آن شحم (چربی) که به اندازه آن بیماری از بدن خارج می شود کدام است؟ و امام علیه السلام جواب می دهند «آن شحم (پی) گاو است قبل از تو کسی این سوال را از من نپرسیده بود» [کافی۶ ص۳۱۱ ح۶]

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم: گاو گوشتش مرض، شیرش شفا و شحمش دوا است. [مکارم الاخلاق ۱۵۹]

روغن شَحم گاو به روغن چربی اطراف قلوه‌گاه گاو اطلاق می‌گردد که روغن بسیار لطیفی است و زود آب می‌شود. در اطراف قسمت­‌های مختلف بدن گاو چربی­‌های خاصی شکل می­‌گیرد که به آن‌­ها «پیه» یا «پی» گفته می­‌شود. در طب سنتی ایران و در طب اسلامی به خوردن روغن­‌هایی که منشأ حیوانی دارند مثل روغن پیه بسیار تأکید و سفارش شده است و در میان پیه­‌ها، پیه­‌ی قلوه­‌گاه چون از لطافت بیشتری برخوردار است همواره مطلوب­‌تر بوده و از اهمیّت خاصی برخوردار است.

 از جمله خواصی که برای روغن پیه‌ی قلوه‌گاه گاو گفته شده، آب کردن چربی‌های زیر شکم، رشد عضلانی بدن، تناسب اندام، منبع تولید انرژی و توان بسیار عالی و تقویت کننده بسیار مؤثر سیستم دفاعی بدن است.

روغن های بازار معمولا پس از مخلوط شدن با شیر و یا ماست صاف می شوند و دارای کمی ناخالصی هستند که شیر مخلوط شده در آن از بسیاری از صافی ها عبور می کند در حالی که روغن شحم گاو خالص اینگونه نیست و پس از آب کردن و همانطور که گرم است بر روی ظرف حرارت دیده روغن خالص و لطیفی و شفافی که مایل به زرد است جمع می شود که آن را به آرامی با ظرف دیگری از کل روغن جدا و جمع می کنیم که بسیار لطیف و در هنگام سرخ کردن شفاف می باشد.